Een dag op de Duinvallei

Ingrid Meijering

In het kader van een meeloopdag voor ons project met de werktitel ‘De zorg op scherp’ bij Respect Zorggroep. De namen van de mensen zijn om privacy redenen gefingeerd.

We kijken naar de Olympische Spelen, drinken een kop koffie, lezen de krant, snijden de groente, bakken, eten en drinken. Het is een rustige ochtend, we nuttigen een stevige lunch en zijn allemaal klaar voor het middagprogramma: piano en zang. We zingen met elkaar, een verzorgster maakt een dansje met één van de bewoners, koekjes worden rondgedeeld en iedereen krijgt een glas chocomel. Voor mevrouw Admiraal wordt het nu echt tijd zich even terug te trekken op haar kamer voor de nodige rust. Enkele ogenblikken later is ze terug met in haar handen een doos After Eight en begint uit te delen.

Mevrouw Fleur loopt naar de verzorgster, kijkt haar indringend aan en vraagt of ze haar even alleen kan spreken, het is belangrijk. Ze opent haar tas, haar hand verdwijnt erin, ze rommelt hevig en even later komt haar hand weer naar boven. Ze houdt een kersenbonbon omhoog en legt hem op het aanrecht. Weer verdwijnt haar hand in de tas om enkele ogenblikken later haar portemonnee tevoorschijn te halen, het wordt nu namelijk toch echt wel eens tijd dat ze de koffie gaat betalen. Ze opent de portemonnee en haalt er een After Eight uit. Ze heeft vandaag toch zeker drie bakken op en dat alles gratis is, wordt door haar niet langer geaccepteerd. Met het voorstel de koffie op haar rekening te zetten, lijkt ze het ook niet helemaal eens te zijn. Eens moet ze toch afrekenen? Mevrouw Fleur is op vakantie, wel twee weken. Het vakantieoord bevalt haar goed, zo vertelt ze mij terwijl mevrouw Admiraal achter de piano is gekropen en ‘De Heer is mijn Herder’ ten gehore brengt.

Ook mevrouw Zwart heeft het druk vandaag, ze loopt druk heen en weer en vraagt zich af of ze de mensen toch wel heeft bedankt. Ze komt naar mij toe en vraagt me of ze mij wel heeft bedankt. Ik vertel haar dat ik háár graag wil bedanken, bedanken voor alles wat ze me vandaag heeft laten zien. Ze kijkt me aan en zegt: ‘dat is fijn om te horen, van bedanken en bedankt worden, word je blij.’
Deze dag werken op de Duinvallei heeft mij veel plezier bezorgd. Het personeel dat met liefde de mensen verzorgt, maar vooral de bewoners met wie ik een hele dag op mocht trekken. Vandaag hebben zij mij maar weer eens laten zien dat of je nu arm of rijk bent, een sterke vrouw was of een volgzame man, kapitein was of huisvrouw … we zijn allemaal gelijk.