Corona legt de wereld (en ook het werk van GetOud) grotendeels stil. 70-plussers zijn een kwetsbare groep. We vragen hen hoe zij deze tijden beleven.  

In maart interviewden we Cor (86), zie het verhaal onderaan. In deze update vertelt Cor hoe het nu met hem gaat. 

Alles is redelijk, het gaat goed. Vorig weekend is zo’n beetje mijn hele familie weer langs geweest. Normaal kwam alleen mijn schoondochter binnen en had ik de rest aan de deur, maar nu zijn ze allemaal binnen geweest. Je maakt hetzelfde praatje, maar dit is toch prettiger.

Die demonstratie maakte me witheet
Die demonstranten in Amsterdam laatst, daar word je toch witheet van? Ik snap die mensen niet, zijn ze nu echt zo dom? We zullen er maar het beste van hopen. We weten ook nog maar zo weinig over corona. De een zegt zus en de ander zo, je hoort veel verschillende berichten. Op tv kijk ik er niet meer naar, alleen als het soms voorbij komt.

Contributie shantykoor
Het shantykoor heeft laten weten in september weer van start te gaan. Zelf zie ik ons voor het nieuwe jaar nog niet zingen. Neeeeeee, we zitten allemaal in de gevarengroep. Dat is de ellende. Vooral die gezelligheid na het zingen van tien tot elf, dat we met een groepje nog even wat drinken, dat mis ik.

Ik moet nu ook wel lachen om het mijn koorleden. Kijk elk half jaar betaal ik de contributie. Nu zijn er mensen die de contributie hebben achtergehouden, die betalen niet want ze zingen niet. Maar het koor heeft ook vaste uitgaven. De afspraak is nu: we betalen allemaal en aan het eind van de rit krijgen we teruggestort wat er over is. Maar dat is ook niet goed, nee dan zijn er ook weer mensen die zeggen: ‘We hebben zo’n aardige dirigent, die moeten we blijven betalen en als er geld over is, dan vieren we daar wel een feestje van.’ Er is altijd wat.

Er is altijd wat met geld
Ja, het is altijd wat met geld. Een paar jaar geleden heb ik meegemaakt dat de koffieprijs werd verhoogd met 5 cent naar 45 cent. Dat was het een gezeik. Dat is toch erg? Ik denk dat het echt iets is voor oude mensen, jonge mensen hebben dat volgens mij niet.

Tandarts
Een paar weken geleden heb ik wat veel pech gehad in een week. Droger kapot, afzuigkap kapot en mijn gebit in tweeën. De droger en afzuigkap zijn vervangen en mijn gebit is geplakt. Komende week moet ik toch naar de tandarts. Gelukkig mag je weer met zijn tweeën uit een ander huishouden de auto in. Die 400 euro boete had ik niet graag als aandenken aan deze periode willen hebben 🙂

Dagelijks leven
Wat we nu meemaken, heb ik allemaal al een keer meegemaakt. Toen ik zes jaar oud was begon de oorlog en gingen we hamsteren. Nu, 80 jaar later, is er in de mens niets veranderd. Ze zijn nog steeds hebberig en hamsteren alles wat er is, tenminste zij die het geld daarvoor hebben. Het grote verschil is dat er tijdens de oorlog niet veel was. Wij hadden mensen in huis en toen mijn moeder even weg was, kwam er familie die bij ons in het portiek woonden langs. Terwijl de een ons aan de praat hield, opende de ander de kast en nam aardappels weg.

Eenzaam
Ik ben altijd goed geweest voor anderen en dat krijg ik nu terug. Mijn buurvrouw kwam gisteren een doosje aardbeien brengen en ik gaf haar een kop soep mee naar huis. Mijn kinderen en kleinkinderen doen heel veel voor mij en ik kook graag voor hen. Het is nu stil op straat en ik zie amper nog ouderen langs mijn huis lopen.

Gelukkig heb ik veel contacten, krijg veel sms-jes en word veel gebeld. Ik ben zeker niet eenzaam. Soms denk ik: Mensen die dat wel zijn, hebben misschien ook niet veel mensen in hun leven thuis uitgenodigd, maar deden altijd alles buitenshuis. Er is nu veel te doen over de mensen in de tehuizen, dan denk ik wel even: Maar ik zit al een paar weken alleen thuis.

Bang
Ik ben niet bang dat ik corona krijg, ik leef netjes en houd me aan de normen. Als je oud bent is het nu gewoon niet verstandig om naar buiten te gaan, dus dat doe ik niet. Maar mijn kinderen en kleinkinderen houden mij ook goed in de gaten en van hen mag ik absoluut niet naar buiten.

Afhankelijk
Wat ik echt niet leuk vind is de afhankelijkheid. Vroeger kwam mijn kleinzoon mij iedere vrijdagmiddag halen voor het doen van de boodschappen. Ik scharrelde dan zelf langs de schappen en nam altijd wat extra’s mee. Nu haalt hij de boodschappen, heel lief natuurlijk, maar neemt exact dat mee wat op het lijstje staat en dat is niet altijd van het merk dat ik altijd koop. Het is nu telkens afwachten wat er in de boodschappentas zit, maar om in ieder geval zeker te weten dat ik iedere maand over het juiste puzzelboekje beschik, heb ik uit voorzorg een abonnement genomen.

Tenslotte
Vrees niet, alles zal goedkomen. Zodra er iets in de wereld gebeurt, heb je allemaal hotemetoten die er iets over weten en over willen zeggen en dan spreken ze elkaar soms ook nog tegen. Dat is vervelend. Mijn advies: zet de TV uit.