Corona legt de wereld (en ook het werk van GetOud) grotendeels stil. 70-plussers zijn een kwetsbare groep. We vragen hen hoe zij deze tijden beleven.  

We moeten allemaal thuisblijven. Dat doen we niet alleen voor onszelf, maar voor de hele samenleving. De sociale contacten door mijn vrijwilligerswerk bij Marokkaanse vrouwen mis ik en ook de centjes die ik hiervoor kreeg. Het was niet veel, maar ik kon het toch altijd mooi bijleggen voor mijn boodschappen.

Huis op orde
Regelmatig bel ik de mensen van mijn vrijwilligerswerk en vraag hen hoe het is. Vaak zijn ze verbaasd als ik bel. Ik zeg dan: ‘We zien elkaar nu niet, dus we moeten bellen.’ Voor de meeste vrouwen is het niet makkelijk de hele dag binnen te zitten met het gezin. Ze hebben geen ervaring met deze situatie.

Op dit ogenblik ben ik het huis op orde aan het maken. Doe de was, lees en kook. Gelukkig schijnt de zon. ’s Middags ga ik een half uurtje de zon in en probeer buiten een beetje te lopen. Een keer per week haal ik de boodschappen. Ik wil niet iedere keer naar de winkels. Het is daar op dit moment vaak zo druk, zeker nu het mooi weer is gaan mensen extra vaak om dingen in huis te halen als ijsjes.

Voordat ik boodschappen haal zet ik een bakje met azijn, handschoenen en doekjes klaar. Zodra ik thuiskom ontsmet ik alles voordat ik het in de kasten zet. En daarnaast, je moet het voor je eigen gezin doen, je beschermt jezelf en hen.

Alleen medische zorg
Het is stil op straat, je ziet bijna niemand. Ook in mijn seniorencomplex is het rustig. Ik zie veel minder thuiszorg bij de mensen. Het lijkt erop dat ze alleen nog komen bij mensen die medische zorg nodig hebben. Mijn buurvrouw liep vroeger elke dag heen en weer op de galerij. Nu zie ik haar niet meer, maar hoor haar nog wel. Af en toe hoor ik hun dochter praten. Ze praat heel hard en dan denk ik: ‘O gelukkig, ze is bij haar.’

Eens per week komt mijn dochter een nachtje slapen. Ze werkte als stewardess en is nu ontslagen. Ze was gek op haar werk en zat door het ontslag in een dip. Ik heb haar gezegd dat dat niet nodig is, ze is niet de enige die haar baan kwijt is en kan hier niets aan doen. Inmiddels heeft ze een WW-uitkering aangevraagd. Dat is voor mij ook minder, nu kan zij mij niet meer helpen.

Ramadan
Vandaag begint de Ramadan. Voor veel mensen is het heel erg dat ze nu niet bij elkaar mogen komen en met elkaar kunnen eten. Voor mij verandert er, behalve dat ik na het eten niet naar de moskee kan, niet veel. De moskee ga ik zeker missen. Maar ik ben niet de enige, in de hele wereld is het zo. Het vrijdagmiddaggebed volg ik nu via een app of YouTube. Ik hoop dat mijn moskee dat ook tijdens de ramadan uitzendt en zo niet, dan ga ik op zoek naar een moskee die dat wel doet.

Voor mensen die eenzaam zijn vind ik het heel erg. Ik heb begrepen dat er een groep moslimjongeren is die zich voor deze mensen extra in gaat zetten en ervoor gaan zorgen dat iedereen ‘s avonds een lekkere maaltijd heeft. Ook gaan ze voedselpakketten uitdelen. Dat vind ik heel erg mooi.

Thuisvieren
Tegen iedereen die de ramadan ingaat wil ik zeggen: vier het op een leuke manier thuis. Het zijn maar vier weken. Het is zo weer voorbij.