Corona legt de wereld (en ook het werk van GetOud) grotendeels stil. 70-plussers zijn een kwetsbare groep. We vragen hen hoe zij deze tijden beleven.  

Gezondheidsproblemen in tijden van corona
Mijn man is helaas wegens slokdarmproblemen opgenomen geweest in het ziekenhuis. Dat is natuurlijk al nooit leuk, maar nu in deze tijd is het ook nog eens anders in het ziekenhuis. Er mag maar een persoon per dag bij een patiënt op bezoek. Omdat ik niet zo ver kan lopen, zit ik in een rolstoel en mocht ik een begeleidster meenemen. De ingreep aan zijn slokdarm heeft iets geholpen. We hopen dat hij binnenkort weer behandeld wordt, maar voorlopig is onze afspraak in het ziekenhuis afgezegd wegens corona. Naar omstandigheden gaat het nu goed met mijn man. We houden positieve moed.

Behalve dat de afspraak van mijn man in het ziekenhuis niet doorging vanwege corona, hebben wij er niet veel mee te maken. We hebben ook niet aan carnaval meegedaan. Daarbij moet ik ook eerlijk zeggen: we blijven voornamelijk thuis. Daar word ik wel een beetje achterlijk van, want je mist je sociale contacten. Dat we een grote tuin hebben waar we veel kunnen doen is leuk en aardig, maar op een gegeven moment houdt het ook daar op.

Als corona voorbij is
Mijn zoon heeft een tattooshop. Hij heeft het flink voor zijn kiezen gekregen. Ruim zes/ zeven weken dicht betekent direct: geen inkomen. Inmiddels is hij weer begonnen, maar heel beperkt. Niet meer dan twee klanten per dag. De uitvoering van zijn werk gaat onder strikte voorwaarden. Dat schiet niet echt op en is platgezegd gewoon k*t.

Zodra corona voorbij is willen we met onze zoon en zijn vriendin op vakantie naar Lanzarote. Dat stond al in de planning, maar kan nu niet doorgaan. Wie weet volgend jaar. Dat we moeten vliegen is niet anders, als je er naartoe wilt dan zal je wel moeten vliegen, Natuurlijk kan je zeggen: Je kunt toch ook in eigen land vakantie houden? Maar dat doen we nu al op de camping 20 km verderop.

Tijdsbesteding
Mijn twee andere kinderen zie ik nu niet. De jongste heeft Parkinson, al 15 jaar, dus is het wegens mogelijke besmetting beter als we niet bij elkaar op bezoek gaan. Mijn oudste werkt met dak- en thuislozen. Via de telefoon hebben we veel contact. We appen en beeldbellen. Zo zie ik ze gelukkig toch elke dag.

Ik probeer er het beste van te maken en ben veel in de tuin te vinden. Anderen zou ik dit ook willen adviseren te doen of lees eens een boek waar je anders niet aan toe kwam. Maar het belangrijkste is: ga zo veel als mogelijk naar buiten.

Soms vraag ik me af: We zijn zover met de technische dingen, hoe komt het dat we dit niet de baas kunnen zijn? Als ze zover zijn dat er een vaccin is dat effect heeft, dan ben ik de eerste die hem neemt. Onderhand zal ik dan wel 80 zijn. Ik hoop echt dat ze dan zover zijn.