Corona legt de wereld (en ook het werk van GetOud) grotendeels stil. 70-plussers zijn een kwetsbare groep. We vragen hen hoe zij deze tijden beleven.  

Toon

94, alleenstaand

Ze hebben een wakend oog over mij
Kijk, ik heb ervoor gekozen in een woongroep te gaan zitten. Het is een vrij grote groep met tien huishoudens. We hebben allemaal ons eigen huis, maar ook een gezamenlijke ruimte met keukenblok, wasmachine, gezellig zitje en een prachtige tuin. Dat is leuk. Wonen in een groep met alleen maar ouderen zag ik niet zitten, die mensen worden alleen maar ouder en chagrijniger. In mijn groep is de jongste vijf maanden en ikzelf ben verreweg de oudste met 94 jaar. Zo zit de maatschappij ook in elkaar. Ze hebben een wakend oog over mij. Zeker nu ben ik hier veel beter af dan in een verzorgingshuis. Naast onze woongroep zijn er nog negen andere groepen. We kennen elkaar allemaal.

Normaal gesproken aten we af en toe gezamenlijk, maar met ruim tien man aan tafel, is de afstand tot elkaar maar 20 cm. Gelukkig hebben we een alternatief: de tuin. Die is ruim genoeg en daar kan je gemakkelijk op 1,5 meter van elkaar zitten. Bovendien grenst hij ana de gezamenlijke ruimte wat ook nog eens heel praktisch is. De verjaardagen vieren we hier ook en dadelijk met Pinksteren zijn we er ook met zijn allen te vinden.

De oorlog duurde voor mij 10 jaar
De oorlog heeft voor mij tien jaar geduurd. Ik was 14 toen hij uitbrak. In 1945 werd Nederland bevrijd, maar in 1946 ben ik voor drie jaar uitgezonden naar Indonesië. 24 was ik toen de oorlog voor mij echt voorbij was. Nu ben ik veteraan.

We zitten hier met drie stokouderen. Rond 4 & 5 mei hebben we alle drie ons oorlogsverhaal verteld aan de kinderen. Dat was mooi. Er wordt sowieso veel aan mij gevraagd over vroeger, dan vragen ze: ‘Hoe ging dat en hoe was dat toen?’ Misschien hebben we daar nu in deze tijd nog wel meer gesprekken over. Ze zijn zich er vast ook van bewust dat ik niet zo goed loop, en denken: ‘Laat ik hem nog wat dingen vragen, voordat hij de pijp uit is.’

Op 4 mei hebben we bij mij thuis tv gekeken en bij de vlag twee minuten herdacht. In ons eigen blad stonden allemaal interviews over vrijheid. Het was dit jaar toch wel bijzonder, meer dan ik vooraf had gedacht.

Voorkomen is beter dan genezen
Het lijkt mij beter als de overheid de teugels nog niet te veel laat vieren. Voorkomen is beter dan genezen en dat is ook in mijn eigen belang. Ik moet voorkomen dat ik het virus krijg.

Op 1 juni gaan de bussen weer volgens dienstregeling rijden, maar dan moet je een mondkapje voor. Dat zie ik mijzelf nog niet doen. De afgelopen negen weken ben ik nergens geweest. De boodschappen worden door de buren gehaald. Twee keer per week gooi ik mijn boodschappenbriefje en pinpas bij een van hen in de brievenbus. Af en toe komt mijn dochter langs, maar we blijven op afstand van elkaar. Inmiddels zijn de kappers ook weer open, binnenkort moet ik naar hen toe. Ik heb het geluk dat ze hier tegenover zitten, dus met mijn haar komt het wel goed!